Święto Miłosierdzia Bożego

Z dzienniczka św. Siostry Faustyny: „Pragnę, aby Święto Miłosierdzia Bożego było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz.” (Dz.699)

Ustanowienia Święta Bożego Miłosierdzia Bożego chciał sam Jezus Chrystus. Życzenia swoje po raz pierwszy podał do wiadomości siostrze Faustynie 22 lutego 1931r. podczas jej pobytu w klasztorze w Płocku. Postawił wtedy przed nią dwa żądania. Pierwsze- „Wymaluj obraz według rysunku, który widzisz, z podpisem „Jezu Ufam Tobie”. Pragnę, aby ten obraz był uroczyście poświęcony w pierwszą niedzielę po Wielkanocy. Ta niedziela ma by świętem Miłosierdzia” (Dz.47-49). Objawienia Pana Jezusa dotyczące tego ważnego dnia powtarzały się dwadzieścia trzy razy w czasie pobytu Chrystusowej Apostołki w Wilnie i Krakowie, co potwierdzają dokonane przez siostrę Faustynę zapisy w jej „Dzienniczku”. Pan Jezus żądał, aby siostra Faustyna zapisywała każde życzenie Jego, aby poznał cały świat Jego wielkie Miłosierdzie i aby każda dusza mogła czerpać obfitości Jego łask z przebitego Serca Jezusowego.

Słowa Pana Jezusa skierowane do całego świata, do każdej grzesznej duszy: „Pragnę aby, Święto Miłosierdzia było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz, a szczególnie dla biednych grzeszników. W tym dniu otwarte są wszystkie upusty Boże przez które płyną łaski. [...] Wylewam całe morze łask na dusze, które zbliżą się do źródła Miłosierdzia Mojego” (Dz.699) „Pragnę, aby to święto było uroczyście obchodzone w pierwszą niedzielę po Wielkanocy.” Źródłem, o którym myślał Pan Jezus jest sakrament pokuty i Eucharystii, z czym Dobry Zbawca związał niezwykłe przywileje. Obiecał bowiem, że jeśli w tym dniu ktoś odbędzie spowiedź (może to uczynić wcześniej) i przyjmie Komunię Świętą to dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar. Jednocześnie odpuszczenie win i kar jest łaską wyjątkową- podobną do tej, jaką daje sakrament chrztu świętego.

Innym razem Pan Jezus powiedział do św. Siostry Faustyny: „ Święto Miłosierdzia Mojego wyszło z wnętrzności Moich dla pocieszenia świata całego (1517). Nie zazna dusza usprawiedliwienia dopóki się nie zwróci z ufnością do miłosierdzia Mojego i dlatego pierwsza niedziela po Wielkanocy ma być świętem Miłosierdzia Mojego, a kapłani mają w dniu tym mówić duszom o tym wielkim i niezgłębionym Miłosierdziu Moim.”(Dz.570)

Pierwsza niedziela po Wielkanocy jest Świętem Miłosierdzia ale musi być i czyn: „Żądam czci dla Mojego Miłosierdzia przez uroczyste obchodzenie tego święta i przez cześć tego obrazu, który jest namalowany.” (Dz.742)

„Pragnę, aby Święto Miłosierdzia było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz, a szczególnie dla biednych grzeszników. W dniu tym otwarte są wnętrzności Miłosierdzia Mojego, wylewam całe morze łask na dusze, które zbliżą się do źródła Miłosierdzia Mojego. W tym dniu otwarte są wszystkie upusty Boże przez które płyną łaski. Niech się nie lęka zbliżyć do Mnie żadna dusza, chociażby grzechy jej były jako szkarłat [...] Podaję ludzkości ostatnią deskę ratunku, to jest Święto Miłosierdzia Mojego, bo zanim przyjdę jako Sędzia sprawiedliwy, otwieram wpierw na oścież drzwi Miłosierdzia Mojego (Dz.1146) Kto nie chce przejść przez drzwi miłosierdzia ten musi przejść przez drzwi Mojej sprawiedliwości.”