(Opr. M. Ignar)
Modlitwa różańcowa jest modlitwą człowieka za człowieka; jest modlitwą ludzkiej solidarności, modlitwą wspólną odkupionych, która odbija w sobie ducha i intencje pierwszej z odkupionych, Maryi, Matki i obrazu Kościoła; jest modlitwą za wszystkich ludzi świata i historii, żywych i umarłych, powołanych do tworzenia wraz z nami Ciała Chrystusa i do stania się wraz z Nim współdziedzicami chwały Ojca.
(Jan Paweł II)
ADORACJE
PIERWSZE SOBOTY MIESIĄCA
GODZINA 17.00
DATA |
NAZWA GRUPY |
ZELATOR |
5 stycznia 2019 |
MATKI BOŻEJ WNIEBOWZIĘTEJ |
Halina Waląg |
2 lutego 2019 |
NIEPOKALANEGO POCZĘCIA NMP |
Teresa Tubek |
2 marca 2019 |
MARYI KRÓLOWEJ POKOJU |
Czesław Gruszkowski |
6 kwietnia 2019 |
ŚW. PAPIEŻA JANA PAWŁA II |
Maria Ignar |
4 maja 2019 |
MATKI BOŻEJ TUCHOWSKIEJ |
Barbara Gawlik |
1 czerwca 2019 |
KOŁO PRZYJACIÓŁ RADIA MARYJA |
Elżbieta Samborska |
6 lipca 2019 |
NMP KRÓLOWEJ I MATKI PIĘKNEJ MIŁOŚCI |
Halina Sendecka |
3 sierpnia 2019 |
MATKI BOŻEJ FATIMSKIEJ |
Maria Krzeszowska |
7 września 2019 |
MATKI BOSKIEJ CZĘSTOCHOWSKIEJ |
Józef Abram |
5 października 2019 |
MATKI BOŻEJ SALETYŃSKIEJ |
Leokadia Płaczek |
2 listopada 2019 |
MATKI BOŻEJ BOLESNEJ |
Maria Szczepanik |
7 grudnia 2019 |
MATKI BOSKIEJ CZĘSTOCHOWSKIEJ |
Józef Abram |
Żywy Różaniec swoje powstanie zawdzięcza Paulinie Jaricot (1799 - 1862). Przekonana o tym, że dobre uczynki znaczą niewiele, jeśli nie wspiera ich modlitwa, wymyśliła w 1825 r. żywy różaniec, coś co było bardzo praktyczne i odpowiadające duchowi czasu. Jaricot zakładała grupy, składające się z 15 osób, z których każda odmawiała codziennie jedną z piętnastu tajemnic różańcowych. Do swojego brata Phileasa, kapłana, napisała, że "będzie to armia dobrych mocy". Wkrótce Żywy Różaniec stał się bardzo popularny w całej Francji, a jeden z biskupów, zdumiony religijnym ożywieniem w swojej diecezji, napisał: "Przypisuję to działaniu Żywego Różańca". Zataczał on coraz szersze kręgi. Dwa lata po jego powstaniu istniało już 150 grup, a wielu francuskich biskupów przeszczepiło ideę Żywego Różańca do swoich diecezji. Papież Leon XII w 1827 r. pobłogosławił to dzieło, a Grzegorz XVI wydał dokument zatwierdzające Stowarzyszenie Żywego Różańca. Kilka lat po powstaniu Żywego Różańca, tylko w samej Francji, należało do niego ponad 3 mln wiernych.
„Żywy Różaniec” jest wspólnotą osób, które w duchu odpowiedzialności za Kościół i świat i w wielkiej prostocie otaczają modlitewną opieką tych, którzy najbardziej jej potrzebują i są wskazani zwłaszcza w Papieskich Intencjach Apostolstwa Modlitwy.
Modlitwa różańcowa, powszechnie znana i wielokrotnie polecana przez papieży, zyskała popularność dzięki wspólnotowej formie modlitwy, zainicjowanej przez sługę Bożą Paulinę Jaricot w Lyonie w 1826 r. Założone przez nią Stowarzyszenie Żywego Różańca zatwierdził papież Grzegorz XVI konstytucją Benedicentes Domino w 1832 r. W Polsce praktyka Żywego Różańca stała się znana już pod koniec XIX wieku.
Niniejszy statut ma służyć osobom zjednoczonym we wspólnym odmawianiu różańca, by odkrywając głębię tej modlitwy i sięgając do korzeni tej właśnie formy jej praktykowania, zyskiwali, za zachętą bł. Jana Pawła II, „sposobność duchową i pedagogiczną do osobistej kontemplacji, formacji Ludu Bożego i nowej ewangelizacji” (RVM 3). więcej
Róże Żywego Różańca to jedna ze wspólnot modlitewnych, w których ludzie gromadzą się by trwać w kontakcie z żywym Bogiem. W tej wspólnocie pochylamy się nad tajemnicami Różańca św. Przynależność do takiego środowiska jest wielką łaska, bo tu łatwiej jest pielęgnować życie duchowe. Różaniec jest naszym najlepszym przyjacielem w samotności, chorobie w trosce i lęku. Z kontaktu z Bogiem człowiek czerpie siłę do porządkowania swojego życia.
W naszej wspólnocie parafialnej istnieje 10 Róż Różańcowych. Trzy z nich zostały założone jeszcze w parafii NNMP w Gorlicach, a pozostałe powstały już w naszej parafii.