Duchowa Adopcja Poczętego Dziecka 

To szlachetne dzieło powstało po objawieniach w Fatimie stając się odpowiedzią na wezwanie Matki Bożej do modlitwy różańcowej, pokuty i zadośćuczynienia za grzechy, które najbardziej ranią Jej Niepokalane Serce. W roku 1987 inicjatywa ta została przeniesiona do Polski. Pierwszy ośrodek duchowej adopcji powstał w kościele o.o. Paulinów w Warszawie. Stąd rozprzestrzenia się na cały kraj i poza jego granice. 

Zasady Duchowej Adopcji są proste. Jest to modlitewne zobowiązanie złożone najlepiej w kościele przy ołtarzu, w obecności kapłana lub prywatnie (przed krzyżem lub obrazem). Przez dziewięć miesięcy osoba podejmująca to dzieło otacza modlitwą dziecko i jego rodziców, prosząc Boga o szczęśliwe jego narodzenie. W ten sposób staje się duchowym rodzicem tego dziecka. Modlitwa Duchowej Adopcji polega na codziennym odmawianiu jednej wybranej tajemnicy różańcowej (Ojcze Nasz i 10 Zdrowaś Mario) i specjalnej modlitwy, która znajduje się na deklaracji  oraz dowolnej dodatkowej ofiary czy wyrzeczenia (adoracja Najświętszego Sakramentu, czytanie Pisma Świętego, pomoc osobom potrzebującym, post,  walka z nałogiem itp.)