Święto Miłosierdzia Bożego

Ustanowienia Święta Bożego Miłosierdzia Bożego chciał sam Jezus Chrystus. Życzenia swoje po raz pierwszy podał do wiadomości siostrze Faustynie 22 lutego 1931r. podczas jej pobytu w klasztorze w Płocku. Postawił wtedy przed nią dwa żądania. Pierwsze „Wymaluj obraz według rysunku, który widzisz, z podpisem „Jezu Ufam Tobie”. Pragnę, aby ten obraz był uroczyście poświęcony w pierwszą niedzielę po Wielkanocy. Ta niedziela ma by świętem Miłosierdzia” (Dz.47-49). Objawienia Pana Jezusa dotyczące tego ważnego dnia powtarzały się dwadzieścia trzy razy w czasie pobytu Chrystusowej Apostołki w Wilnie i Krakowie, co potwierdzają dokonane przez siostrę Faustynę zapisy w jej „Dzienniczku”. 

Słowa Pana Jezusa skierowane do całego świata, do każdej grzesznej duszy: „Pragnę aby, Święto Miłosierdzia było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz, a szczególnie dla biednych grzeszników. W tym dniu otwarte są wszystkie upusty Boże przez które płyną łaski. [...] Wylewam całe morze łask na dusze, które zbliżą się do źródła Miłosierdzia Mojego” (Dz.699)  „Pragnę, aby to święto było uroczyście obchodzone w pierwszą niedzielę po Wielkanocy.” Źródłem, o którym myślał Pan Jezus jest sakrament pokuty i Eucharystii, z czym Dobry Zbawca związał niezwykłe przywileje. Obiecał bowiem, że jeśli w tym dniu ktoś odbędzie spowiedź (może to uczynić wcześniej) i przyjmie Komunię Świętą to dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar. Jednocześnie odpuszczenie win i kar jest łaską wyjątkową podobną do tej, jaką daje sakrament chrztu świętego.