Rekolekcje Parafialne … przez które weszliśmy w Wielki Post już za nami. Czy te rekolekcje pomogły Chrystusowi dźwigać Krzyż? Czy dla mnie, dla Ciebie drogi Czytelniku przeżyte rekolekcje będą pomocą w niesieniu własnego krzyża codzienności?

Czas duchowych ćwiczeń naszej wspólnoty parafialnej trwał od ŚRODY POPIELCOWEJ do niedzieli- 5 dni. Nauki głosił kapłan diecezji tarnowskiej, w Kurii tej diecezji Dyrektor Wydziału Katechetycznego – ks. Bogusław Połeć, rodak ziemi gorlickiej z par. Gładyszów. Był to czas wypełniony modlitwą, Eucharystią, nabożeństwami pasyjnymi i zasłuchaniem w mądrą i głęboką katechezę.

Wspólnota w celebracji liturgii podkreślona została przez włączenie osób świeckich w czytania mszalne, śpiew na wszystkich Mszach św. przez wszystkie dni trwania rekolekcji. Zadbał o to i koordynował ks. Paweł Gnat z zamysłem, aby przez taki udział świadomie uczestniczyć w Misterium spotkania z Bogiem we wspólnocie Kościoła. Takie ćwiczenia duchowe u progu Wielkiego Postu budzą w człowieku duchowe pragnienia, by po 40- dniach zobaczyć siebie przemienionym, lepszym w wielu sferach codzienności, w kontakcie z Bogiem i z bliźnim. Treść katechez zapewne w różnym stopniu znalazła miejsce w sercu każdego uczestnika rekolekcji i zdajmy sobie pytanie „ Czy Bóg w moim życiu jest najważniejszy? ”Niech wyłonione główne wątki wygłoszonych przez kaznodzieję katechez jeszcze raz zanurzą nas w ich głębokiej i zmuszającej do przemyślenia treści, często podpartej myślą i cytatami papieży: Św. J. Pawła II, Benedykta XVI, Franciszka i świętych, którzy poprzedzili nas w wierze :

--Modlitwa – codzienna, osobista rozmowa z Bogiem; z modlitwą rodzą się wiara, miłość i nadzieja, znika pragnienie zemsty wobec kogoś, kto nas zranił, zawiódł, zdradził.. odmawiajmy Różaniec św. najpiękniejszą modlitwę, od niej właśnie rekolekcjonista rozpoczął głoszenie katechez; modlitwa pomaga nam spojrzeć na świat i ludzi oczami Boga, mów na modlitwie Bogu o swoich potrzebach duchowych i materialnych jak do Ojca- jesteśmy dziećmi Boga…

--Słowo Boże- niech będzie naszym pokarmem, Ono kruszy nasze serca i wlewa nadzieję na nawrócenie siebie i swoich bliskich; nie używajmy Biblii i Słowa Bożego do manipulowania nim w prywatnych celach; głośmy Dobrą Nowinę także bez słów – każdym gestem przez uśmiech, słuchanie, milczeniem, świadectwem życia…

--Wiara- zadbać o jakość wiary, budować osobistą więź z Chrystusem, kto wierzy nigdy nie jest sam, święci mówią nam- uwierzcie, zaufajcie, że Bóg jest we wszystkim; skrajny przejaw pychy, to postawić siebie w miejsce Boga, jesteśmy codziennie konfrontowani z niewiarą; środowiska stają się antychrześcijańskie; wierzysz w Boga i czy wierzysz Bogu? …

--Grzech-piętno grzechu dotknęło nas, jest on wpisany w naturę, niszczy relacje między Bogiem, a nami i bliźnim, trzeba przyjść z tym grzechem do kratek konfesjonału, gdzie Chrystus wita nas z radością; Jezus najlepszy lekarz ran dusz ludzkich; trzeba zwrócić się do Bożego Miłosierdzia- Bóg nie męczy się przebaczaniem i my przebaczajmy bliźnim człowiek odłączony od Boga staje się straszny dla siebie i drugich…

--Nadzieja- w nadziei wiemy, że Bóg chce nas dotknąć swym miłosierdziem i uleczyć zranioną duszę oraz wszystko to czym zraniliśmy bliźnich; nadzieja wypływająca z wyboru pójścia za Jezusem, bo tylko On może przywrócić radość życia…

--Nawrócenie- nawrócenie to przede wszystkim łaska Boża- dar, a nie nasza zasługa; każdy z nas potrzebuje nawrócenia „ Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” – usłyszeliśmy w Środę Popielcową przy obrzędzie posypania głów popiołem. Czas jest krótki, stoi przed nami zadanie nawrócenia się naszych umysłów, to proces, który trwa przez całe życie; nawrócenie to przyjęcie Bożych warunków i zgoda, by nas Bóg poprowadził tam, gdzie my nie chcemy pójść; każdego z nas dotyka dramat źle wykorzystanej wolności, która jest darem Boga; to ja mam się nawrócić, a nie wy…

--Eucharystia- mocny fundament Bożej miłości - do tej tajemnicy człowiek może zbliżyć się w pokorze, to siła, dzięki której mogę zmagać się z samym sobą; potrzebny jesteś Panie, by łączyć nas w braterstwie, dziękujemy Ci Panie za ten pokarm w pielgrzymce na drodze do Nieba; jeżeli zaniedbamy Eucharystię jak będziemy mogli walczyć ze złem…

--Krzyż- Chrystus przez swą śmierć na Krzyżu zmienił wartość Krzyża od tamtego wydarzenia na Kalwarii Krzyż jest symbolem najwyższych wartości, symbolem ofiary, lekcją miłości Boga do człowieka; dziękujemy Ci Boże za ten Krzyż; rzeczywista wartość Krzyża we współczesnym świecie; krzyż choroby, samotności, odrzucenia…

--Sakrament Małżeństwa- co z niego wynika; poezja, wzniosłe poematy i piosenki o miłości- tylko ludzie nie docierają do sedna miłości; brakuje w nas prawdziwej miłości; brakuje wzajemnego słuchania siebie, wzajemnego posłuszeństwa, nie ma miłości bez cierpienia; w cierpieniu milcząca obecność; nasze codzienne wybory mają zawsze coś z Krzyża…

--Rodzina- rodzice i dzieci- sanktuarium życia; dom oazą miłości, szkołą mądrości życia, uczyć dzieci myśleć, kochać, pracować, mieć obowiązki , by nie rosły pięknoduchy; zaprosić Boga do domu rodzinnego- dać dzieciom mocny fundament wiary, spajać się wspólną modlitwą; ustawiona hierarchia wartości, rodzice mądrymi nauczycielami dzieci, tylko miłość wychowuje, więcej być niż mieć..prośmy św. Rodzinę, abyśmy umieli łączyć życie czynne z głębokim życiem modlitwy; uczmy się od Maryi wejścia w szczery dialog z Bogiem i służenia Bogu i ludziom bo BOGU I CZŁOWIEKOWI DOBRZE JEST ZE SOBĄ !

Dziękujemy Bogu, że posłużył się ks. Bogusławem i ufamy, że głoszone Słowo Boże przyniesie błogosławione owoce w naszym życiu religijnym i w przygotowaniu się do pięknego przeżycia pamiątki Zmartwychwstania Pańskiego.

Ks. Bogusławowi- Rekolekcjoniście życzymy, by Duch św. był światłem i przewodnikiem w głoszeniu Słowa Bożego oraz w realizacji zadań, które wyznacza Mu Boża Opatrzność. Szczęść Boże !

Maria Ignar